De jonge scenarioschrijver Laurie Nunn komt met een heerlijk debuut. Hardop schateren en tien minuten later een brok in je keel. Sex Education blijft je bij.
De serie speelt met je verwachtingen. Toen ik de titel zag, was mijn eerste associatie: banale highschoolmovie. Toegegeven, de serie is af en toe banaal, maar het is zeker geen oppervlakkige tienerfilm. De scenes waarin de scholieren worstelen met hun verlangens en verwarring zijn verfrissend hilarisch. Het is hilariteit en drama waar je stil van wordt.
Moeder Jean, een open-minded sekstherapeute, geeft te pas en te onpas seks-tips aan haar ongemakkelijke 16-jarige zoon Otis en zijn vrienden. Als Otis met zijn beste vriend naar een feest gaat, biedt ze een rits condooms aan. Iconisch is haar opmerking naar Otis: ‘I’ve noticed you’re pretending to masturbate … and I was wondering if you wanted to talk about it.’
Je gaat van bijna alle personages houden. Als de grootste pestkop van school wordt gestuurd, heb je medelijden met hem. Als Eric met geheven hoofd in Afrikaanse vrouwenkleren en met extravagante make-up naar het schoolfeest gaat, bewonder je zijn moed. Als er een gênante vagina-foto de school rondgaat en het schoolhoofd de leerlingen bijeen roept, staan tientallen scholieren op met de tekst ‘It’s my vagina!’.
Sex Education is woke, zonder dat het geforceerd voelt. Er lopen scholieren rond met de meest uiteenlopende seksuele voorkeuren, van gay, tot aseksueel, panseksueel en een fascinatie voor alien-seks. Ook wemelt het van de etniciteiten, waarvan de meeste niet eens benoemd worden. De serie normaliseert deze diversiteit door er niet de nadruk op te leggen.
De serie speelt zich af in een wonderlijke en licht surrealistisch wereld. Het dorpje waarin de leerlingen van Moordale Highschool leven, ligt in een prachtig groen en heuvelachtig landschap. Dat het Engeland is, merk je alleen aan het accent van de inwoners. Laurie Nunn vertelde in een interview met de Screendaily dat ze met opzet koos voor deze onduidelijke locatie: ‘I like to think about it as teenagers in their own utopia.’